ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αγαπητέ μου Φίλε,

Σε θυμάμαι ακόμα να τρέχεις, να φωνάζεις, να ζητάς, να αναζητάς, να διεκδικείς, να χάνεις, να κερδίζεις, να γελάς και να κλαίς. Θυμάμαι που έτρεχες για ένα καλύτερο αύριο, φωνάζοντας για αυτό, ζητώντας και τη δική σου θέση σε αυτό, αναζητώντας συνοδοιπόρους. Θυμάμαι που διεκδικούσες για το σύνολο που σε περιτριγύριζε, θυμάμαι πως έκλαιγες όταν έχανες αλλά και πως γελούσες, πως χαιρόσουν σαν πετύχαινες, σαν κέρδιζες. Χαιρόσουν γιατί ήξερες πως ότι έκανες είναι καλό για πολλούς και είχε πια νόημα η ύπαρξη σου, η θέση σου, η σκέψη σου και το Όνειρό σου. 'Ονειρο που ήταν πέρα και πάνω από κάθε άλλη γήινη σημαντικότητα, πέρα από Πάθη, πέρα από λάθη.

Σε βλέπω και τώρα.

Ακόμα τρέχεις, με τη διαφορά του ότι έχεις επιλεξει μία διαδρομή ανούσια γύρω γύρω από τον εαυτό σου. Φωνάζεις στους συνοδοιπόρους να στηρίξουν αυτή σου την πορεία ή αλλιώς το φαύλο κύκλο της ζωής σου. Σε βλέπω να ζητάς και να αναζητάς νέους υπηρέτες της ανίερης διαδρομής, να διεκδικείς την ενίσχυση της φαυλότητάς σου. Σε βλέπω σε μία διαδρομή που διαρκώς χάνεις και στο τέλος κλαις, γιατί ποτέ κανείς δεν θα ακολουθήσει μία τέτοια μοναχική πορεία ανυπαρξίας. Κι όποιος το κάνει αυτό δεν είναι γιατι υπηρετεί κάποιο Θείο σκοπό, αλλά γιατί εξυπηρετείται από την κίνηση περιστασιακά. Και έτσι θα μείνεις μόνος και αβοήθητος, πράγμα όχι απαραίτητα κακό, αλλά δεν το αντέχουν όλοι.

Κλείνοντας Αγαπητέ Φίλε,

Γνωρίζεις ότι το Δίλημμα διαχείρισης των ανθρώπων το είχαν και άλλοι πριν από εσένα. Δεν το πήραν, σε άφησαν όμως να το πάρεις γιατί εκει ήταν ο δικός σου προορισμός ως αποδείχθη. Δυστυχώς, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω πια είναι να σε βλέπω να βουλιάζεις. Η επιλογή σου είναι απόλυτα σεβαστή και καλοδεχούμενη.  

Με σεβασμό,

Λάμπρος

ΥΓ.

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για ένα γράμμα με μοναδικό αποδέκτη. Η αλήθεια όμως είναι ότι αφορά όλους εκείνους που χωρίς να καταλαβαίνουν αποτελούν τον κορμό μίας φαυλότητας. Παραμένοντας όμηροι και ανελεύθεροι, υπηρέτες μίας κατάστασης που διαρκώς θα τους απομακρύνει από τη ζωή. Κατάσταση με ανύπαρκτες εικόνες εχθρών, ως αποτέλεσμα μιας εικονικής πραγματικότητας διεστραμμένων εντολέων και νοσηρών υπανθρώπων. Η επιλογή του βούρκου είναι και αυτή δικαίωμα όμως, όπως και πολλές φορές μοναδικός προορισμός, άρα είναι κατανοητή.